vrijdag 25 juni 2010

Dynamiek in de buitenwiek


Wie denkt dat het leven in Leidsche Rijn saai is, heeft het mis. Elke dag zit vol verrassingen! Alleen al de dagelijkse fietsritjes zijn nooit hetzelfde. Heen fiets je nog langs een autoweg, terug is je pad verlegd en zijn de auto's omgeleid. Ik stuit ook regelmatig op blokkerende betonblokken of haastig in elkaar geknutselde omleidingen. Beide leiden tot ingewikkelde en niet geheel risicoloze capriolen om de weg te vervolgen. Mocht ik me dan nog vervelen onderweg, dan kan ik altijd lekker om me heen kijken (tussen de capriolen door). Als je een midweek niet oplet, ziet de omgeving er heel anders uit. Gebouwen affer, hopen zand hoger, weilanden wegger... Voor mij geen stad meer: veel te voorspelbaar.

maandag 14 juni 2010

De wonderlijke volgorde der dingen


Het ziet er fabulous uit. Iedere keer als ik er langs fiets, word ik er vrolijk van. Het blijkt een kunstwerk, zo leerden mij de bescheiden bordjes die aan het hek hangen. Om precies te zijn: een kado-kunstwerk voor Annie Brouwer, onze voormalig burgemeester. Het presentje staat in een toekomstig park dat grenst aan een nog toekomstiger centrum. Ofwel: aan een lawaaiig, stoffig bouwterrein naast een mysterie op de tekentafel. 20 juni wordt het kunstwerk officieel onthuld. Nog zes dagen dus, om het naar een affe omgeving te transporteren waar het wel uit de verf komt. Park Waterwin bijvoorbeeld, de maagdelijke, volledig afgeronde grasvlakte nabij station Terwijde. Tegen de tijd dat Leidsche Rijn-centrum af is, kunnen we daar het afscheidskado van burgemeester Balkenende plaatsen.

maandag 7 juni 2010

De dieren


Ja, nu we het toch over de dieren hebben: het zijn er meer. De flora en fauna in Leidsche Rijn is ronduit bijzonder. Naast velden met uitbundig bloeiende wilde bloemen op nog braak liggende terreinen, is er met regelmaat fraai wild te aanschouwen. Dagelijks hoppen konijntjes voorbij en wandelt een trouw stel wilde eenden door de wadi in ons plantsoen. Meerkoeten, meeuwen en reigers zijn ook vaste gasten, een tijdje geleden zat er zelfs een reiger bovenop de schutting van de buren. Vorige week zag ik een fazant op het grasveldje naast de kapsalon. Prachtig! En het was niet de eerste keer.
Maar mijn absolute favorieten zijn de Nijlganzen die ik hier vlakbij dagelijks naast het fietspad zie rondscharrelen. Stoere beesten met een mooie roestbruine kleur. Sinds kort met vijf kleintjes.
En zo heeft het leven in suburbia ook zijn goede kanten, het is traag en ontspannen en het maakt zelfs de belangstelling voor de natuur in je wakker. Dat bedacht ik vanmorgen op de fiets, net voorbij de Nijlganzen. De gedachte dat die dieren hier misschien blijven komen omdat hun huis hier voor het mijne stond, duwde ik snel weer weg.

zondag 6 juni 2010

Een veulentje als alternatief

Het winkelcentrum van Terwijde... Ik heb er al vaak over gefantaseerd. Minimaal een HEMA, een koffiehuisje met terras, en een klerenwinkel had ik er bedacht. Met vijf jaar vertraging wordt het ding in 2013 dan eindelijk opgeleverd. Gisteren fietste ik langs de boerderij waar het winkelcentrum moet komen. Er huppelde een piepjong veulentje door de wei. En ik dacht: "Laat die winkels maar lekker zitten."