Grace Jones in de achtertuin!

Een van de grote voordelen van Terwijde is dat er op fietsafstand een concertzaal is waar je af en toe wel leuke dingen kunt gaan zien en horen. De reistijd is nihil en je bent dus altijd op tijd. Zo fietsten we gisteren om 19.45 naar de Rode Doos voor een concert van Grace Jones. Vijf minuten later parkeerden we de de fiets naast de zaal! Het feest kan beginnen. Miss Jones liet echter op zich wachten. De deuren van de zaal bleven lang dicht en toen we eenmaal binnen waren duurde het nog een heeeeeeeeele tijd. Anderhalf uur om precies te zijn. Anderhalf uur!
Nu ben ik als Leidsche Rijner gewend aan het feit dat mensen van buiten altijd te laat komen omdat ze de weg niet weten, de tomtom ze een leeg weiland in stuurt of plotseling ergens een wegafzetting opduikt, maar anderhalf uur maakte ik nog niet eerder mee. Verdwalen in Leidsche Rijn, het overkomt de beste.

Er kan natuurlijk ook een andere reden voor de vertraging geweest zijn, een joint teveel, slechte voorbereiding of misschien wist Miss Jones niet wat ze moest aantrekken. Dat laatste zou verklaren waarom ze het optreden begon in een zilverkleurige burka. Vrijwel stil staand op een klein voetstuk. Niet echt een swingende opening. Bij het tweede nummer onthulde de burka een wit gestreepte bodysuit met hoofdtooi en leek Jones op een zebra. Langzaam kwam er wat meer beweging in. De band was goed en de kostuums waren bizar en gaven uiteraard en gelukkig met regelmaat uitzicht op de goddelijke benen en de -pull up to the bumper baby- ronde billen van Jones. En dan hebben we het over een vrouw van 61!
Er kwamen minstens acht verschillende kostuums voorbij en steeds verdween Jones minutenlang in de coulissen om zich om te kleden. Ze probeerde die tijd vol te praten maar alles bij elkaar hebben we zeker 30 minuten naar een leeg podium gekeken. Alle energie die tijdens een nummer werd opgebouwd vloeide tijdens het omkleden weer weg.
Zo waren er meer schoonheidsfoutjes maar toch was het een leuk feestje! En Barry Hay was er ook. (Echt waar! W. heeft het gevraagd toen hij naast hem voor de spiegel stond bij de toiletten.)Om twaalf uur was het afgelopen en even later waren we thuis. Omdat er geen bussen reden moesten we toen de oppas nog wegbrengen. Dichtbij duurde alles bij elkaar dus net zo lang als ver weg.