Rust, Leidsche Rijnheid en Regelmaat

Elke werkdag fiets ik van huis naar werk en weer terug. Huis is in Leidsche Rijn en werk in Rijnsweerd. Eerst rijd ik op het dooie gemak, onbekommerd over een echt fietspad. Daarna stort ik me in de stadsjungle met de continue dreiging van auto's die van links en rechts tevoorschijn schieten, stadsbussen zonder snelheidsbegrenzing, miljoenen mede-fietsers die door rood scheuren en overstekende wilde - al dan niet bellende - voetgangers. Menigmaal haal ik noodgedwongen de raarste capriolen uit om in mijn geheel de baas te bereiken. En vrijwel dagelijks arriveer ik vloekend, zwetend en met kramp in schouders en nek: omstreeks 8.45 de stad doorkruisen is niet bepaald ontspannend. De opgefoktheid ebt na een paar koffie weg, en vervolgens bouw ik de spanning weer op, maar dan rond het werk. Na een uur of 8 zit ik vol gesprekken, afspraken, vraagstukken, kwesties en een ellenlange to-do-list. Die maalt na vertrek nog een minuut of 25 door mijn hoofd. En dan...... dan steek ik het kanaal over. De brede nieuwe paden, de overzichtelijke kruispunten, de werkende stoplichten, de rustige, weinige medeweggebruikers... ik ben bijna in de buitenwijkse burgerlijkheid. En arriveer vervolgens heerlijk sereen bij man en kind.

Cool

Gelezen in De Brug van vandaag: Leidsche Rijn is zo cool als je het zelf maakt.
Dussss.........

Leidsche Rijn tijd (ver) vooruit

Gesprekken over Leidsche Rijn gaan al snel over twee dingen: 1) er is niks te doen en 2)alles ligt achter op de planning. Die twee hangen samen, want vooral de leukigheden komen traag van de grond. Dit keer heb ik goed nieuws uit de buitenwijk: er wordt ongelooflijk vooruitgelopen, - gereden en - gefietst! Want ons eigen centrum - het tweede hart van Utrecht - is er dan misschien nog niet: we weten wel alvast hoe we er moeten komen, te zijner tijd.