Hij komt er niet

De Belle van Zuylen gaat in rook op. Het radio 1 journaal meldt dat de bouw niet doorgaat. Het financieel risico is door de crisis te groot geworden en de gemeente vindt het nu niet verantwoord verantwoordelijkheden voor dit project aan te gaan, zo meldt een persbericht.
'De ambitie om van Leidsche Rijn Centrum Noord een hoogstedelijke, levendige nieuwe stadskern te maken blijft onverminderd hoog. De realisatie van hoogbouw om de bouw van het nieuwe stadsdeel Leidsche Rijn te markeren blijft daar integraal onderdeel van uitmaken.' Dat schrijft de gemeente Utrecht in het persbericht.
De hoogste toren gaan we niet missen. In plaats daarvan krijgen we iets dat we in Leidsche Rijn al goed kennen: uitstel en onderzoek.

Belle?

Tja, de Belle van Zuylen. Mocht de toren er ooit komen dan rijkt de schaduw ongeveer tot mijn achterdeur en zie ik haar vanaf deze plek misschien boven het dak van de achterburen uitsteken. Daar waar nu de blauwe lucht, een paar wolken en een vogel zijn. Onlangs zag ik op Youtube het filmpje 'Belle van Zuylen, verleiding of misleiding', waarin wordt toegelicht dat de Belle in werkelijkheid helemaal niet op die mooie artist impressions zou gaan lijken. De ranke lijn, het groen eromheen en zelfs het ingetekende zonlicht blijkt in werkelijkheid onmogelijk. Langzaam zag ik het beeld veranderen in een veel breder en korter model. En toen deed het me denken aan een toren die ik in mijn jeugd aan de horizon zag. Twee eigenlijk. Vaak flink rokend en enigszins dreigend staken ze uit boven het vlakke polderlandschap. De koeltorens van Doel. Voeg daarbij de vele meeuwen die hier rondfladderen, de vette klei op het braakliggend terrein tussen mij en de eventuele Belle van Zuylen en het feit er altijd wind is als je moet fietsen. Je zou zweren dat ik niet in de Randstad woon.

IJspret

Er wordt volop geschaatst in Terwijde, las ik deze week in het AD. Dat klopt. Het is een waterrijke wijk en je kunt in de meeste plaatsen zo dichtbij huis het ijs op dat je thuis je schaatsen al aan kunt doen. Geweldig is dat. Klunen hoeft niet want na vijf weken Oudhollandsch winterweer ligt er ook op straat een centimeters dikke ijslaag. 's Morgens is het een spekgladde spiegel die zacht glanst in het ochtendlicht. Eigenlijk wel mooi. Zo mooi en glad dat ik al verschillende mensen spontaan de straat zag kussen. Eerlijk gezegd heb ik dat zelf ook gedaan.
Maar de fietspaden en doorgaande wegen liggen er mooi bij hoor! Dat dan weer wel.

Hey, good looking!

Wat hebben 6000 mensen in een nieuwe wijk als eerste nodig? Inderdaad: een supermarkt. En die hebben we in Terwijde gelukkig ook. Onze nood- Albert Heijn - die stamt uit de tijd dat er 2000 inwoners waren - staat er nog steeds. Vol verwachting hielden we onze adem in toen er in de Boemerang (best bekend groot gebouw in de vorm van een boemerang) winkels zouden komen. Een HEMA? Een Kruidvat? Een Blokker? Een Etos desnoods? Of een gezellige buurtbakker, koffietentje of goeie groenteboer? We zagen ons al lekker struinen en het buurtgevoel beleven. Helaas: we zaten er naast en kregen een kapper, makelaar en een zonnestudio. Hoe knus is dat? En vooral: hoe nodig? De makelaar was snel weer weg en liet een - nog steeds - lege ruimte achter. Want na onze dagelijkse boodschappen hebben we niet direct behoefte aan een nieuw huis. Wel aan kunstmatige zon en een nieuw kapsel. Want van zonlicht worden we vrolijk en dat is toch belangrijk als er verder niets te doen is. Als je haar maar goed zit!