zaterdag 27 februari 2010

een brug teveel


Voorzieningen? Ja, meer dan strikt noodzakelijk zelfs. In Terwijde liggen sinds een jaar twee fijne bruggen die niks met nergens verbinden. Handig!

maandag 22 februari 2010

Ik blijk al voorzien

De voorzieningengids van Leidsche Rijn viel met een flinke plof op de mat. Zoveel voorzieningen in één gids, dat had ik niet voorzien. Nadat ik de eerste verbazingen had verwerkt (bedrijventerrein Papendorp - aan de andere kant van de A2 - wordt blijkbaar tot onze buitenwijk gerekend en Leidsche Rijn-centrum wordt zo'n beetje tegen Utrecht-city aangeplakt, zodat het voor de kijkers uiterst rechts in de buitenwijk komt te liggen in plaats van in het midden), kreeg ik er lol in. Wat is er toch veel te beleven aan deze kant van de kanaal! Ik kan floorball gaan beoefenen of bowls. Op diverse danslessen gaan, uit drie plassen kiezen als het warm wordt en zelfs bij twaalf gelegenheden horeca-en en / of uitgaan. Mijn dochter kan straks op drie middelbare scholen terecht, wij allen nu al bij tientallen sportclubs. En er blijken drieëntwintig parken te zijn /komen... Pfff! Wat een keuze. Mij hoor je niet meer zeggen dat er in Leidsche Rijn niks te doen is.


De digitale voorzieningengids is wat kariger.

maandag 15 februari 2010

Kindvrije zone ontdekt in Leidsche Rijn


De eerste ster is al binnen voordat wij dat zijn: restaurant Zuiver ligt op loopafstand van huis. Dus duwen we de buggy goedgeluimd naar binnen. Willen wij bij de open haard zitten? Die blijkt achterin te zijn, en wij - met de wagen - kunnen daar het beste buitenom naar toe lopen. We installeren ons en bestellen koffie, thee en appelsap. De kleine schuift aan en speelt met twee meegebrachte smurfen. Wij smurfen volwassen gesprekken en bekijken het lunchmenu. Niks lijkt geschikt voor peuter: te veel (twee kroketten) of te gek (eendenleverkrullen- hopelijk biologisch). Bij nadere bestudering blijkt de hele zaak niet zo geschikt voor kinderen. Een tikje te vol met chique, doch warm, interieur en dito accessoires. Bij nadere bestudering blijkt ook dat wij zorgvuldig zijn afgescheiden van de overige gasten. We spotten louter mannen in pak langs de glazen muur gevuld met decoratief voedsel die tussen ons en hen in staat. We hebben precies de tijd om van een heerlijk broodje te genieten voordat de kleine zich te luidruchtig verveelt. We verlaten het pand met rasse schreden en hopen dat we geen vergaderingen hebben verstoord. Toch zijn we blij met Zuiver. Minder lekker uit lunchen terwijl je kind lekker speelt, kon al in Leidsche Rijn.

zaterdag 13 februari 2010

Leven in de buitenwijkse brouwerij

Sinds een paar weken heeft onze buitenwijk nieuwe bewoners: krakers. Ik verheugde me onmiddellijk op een goedkope kroeg, een weggeefwinkel of een poppodium zonder popmuziek in de nabijheid van mijn doorzonwoning. Maar helaas is niet iedereen even enthousiast en probeert de gemeente het zomerhuis te ontdoen van de nieuwe bewoners. Gelukkig hoeven ze niet lang te zoeken naar een nieuw onderkomen. In Leidsche Rijn wordt namelijk nog wel vlijtig gebouwd, maar een stuk minder vlijtig gekocht. Dus staan er fonkelnieuwe woningen te niksen! Eén en één is twee, lijkt me.

dinsdag 9 februari 2010

Een middag in het wilde westen

Als Leidsche Rijner vergeet je soms hoe het er in de rest van de wereld aan toegaat. Het is hier zo rustig, zo vriendelijk, zo veilig. Eén slot is genoeg voor je fiets, de slaapkamerramen kunnen open blijven als je weggaat, het schuurtje hoeft niet altijd op slot en de kinderen kunnen gewoon op straat spelen.
Een gemoedelijk ritje in de boemeltrein bracht mij zaterdag vanuit Slaapstad naar het wilde westen: Hoog Catharijne. Pff wat druk hier en onoverzichtelijk. Om een of andere reden had ik tijdens het winkelen geen geld nodig en zo kwam ik er pas 's avonds achter dat mijn portemonnee ergens in het winkelhart was achtergebleven. Ach ja, had ik niet daar mijn tas gewoon op de vloer gezet tijdens het schoenen passen? En sowieso nauwelijks op mijn spullen gelet maar vooral op mijn kinderen?
Gelukkig kon ik maandag aangifte doen bij een vriendelijk klein politiebureautje in het gemoedelijke Vleuten. Waar ik niet hoefde te wachten.

zondag 7 februari 2010

Gevaarlijk spel


"Fantasievol, absurdistisch, grappig en wrang." Zo werd de huidige inhoud van de Paperdome beschreven op de vrolijke flyer die ik op school vond. "De coolste kunst op aarde" werd mij voorts beloofd, en dat allemaal onder de vlag van de kindervrijstaat. Dus ik nam mijn dochter onder de arm, trommelde wat mede-moeders en hun kroost op en samen togen we naar de Paperdome. Daar gingen de kinderen hun vrolijke gang terwijl de moeders vergeefs een gesprek probeerden te voeren. Het één sloot het ander vandaag uit. De koters gingen los met enorme piepschuimblokken (gooien, stapelen, klimmen en vallen) ofwel "bouw sculpturen van ijsschotsen". Er werd gerolschaatst, waarbij hier en daar een peuter overhoop gereden werd. En er werden stiekeme suikerklonten verorberd, die bedoeld waren om iglo's mee te bouwen. Met een gemiddelde van 1,75 stevige huilbui per kind, veelal veroorzaakt door genadeloos gekletter van de piepschuimen constructies, gingen we naar een uur of anderhalf weer naar huis. De moeders hadden voornamelijk achter stuntende en stuiterende kinderen aangehold en hen keer op keer getroost. De volwassenen mopperden wat na op de fiets. Maar toen ik aan Mira vroeg hoe ze het had gevonden, antwoordde ze ondanks drie schreipartijen enthousiast: "Leuk!"

maandag 1 februari 2010

Hoger, groter, dikker, langer

Een museum ter ere van onze Romeinsche historie, een schouwburgzaal XXL, hoger bouwen dan de Dom..... politieke partijen in Utrecht hebben in deze verkiezingstijd het beste met Leidsche Rijn voor. Als het maar groot is en lang duurt om te realiseren, dan kan alles in onze buitenwijk. Intussen improviseren tienduizenden Leidsche Rijners erop los als het gaat om de dagelijkse boodschappen. In Terwijde staan bedrijfspanden leeg, maar die mogen geen winkels herbergen, omdat ons toekomstige super shopping centre dan misschien nog later wordt opgeleverd. Gelukkig kunnen we intussen in het weekend wel genieten van een vers gehaald frietje. Chapeau voor de ambulante snackkraamhouder die in weer en wind op het tochtige en niet al te sfeervolle parkeerterrein van de AH staat te volharden. 200 meter verder staat een riant voormalig makelaarskantoor overbodig te zijn.