Bekijk het! Kunst in Leidsche Rijn

MirS en MarS kijken kunst

Kunstkenner MarS schrijft in Magazine Nu elke maand over een kunstwerk in Leidsche Rijn. Buurtbewoner MirS schrijft op uitdebuitenwijk over haar ontmoetingen met het hetzelfde kunstwerk

mei
Het Gebouw Door: MirS
Eind 2005 gebeurde het onmogelijke: ik ging verhuizen naar Leidsche Rijn. De vermeende tuttigheid was inderdaad troef, maar het leek minder ver van de stad dan ik had gevreesd. Als je die 2 uit de kluiten gewassen gestapelde schoenendozen onderweg spotte, was je er al bijna... Dit baken bleek een gebouw. Sterker nog: dit was Het Gebouw! Honderden keren fietste ik er voorbij, en altijd keek ik ernaar. Ik vroeg me af hoe dit wonderlijke ding waarvan ik maar niet kon bepalen of hij mooi of lelijk was, er van binnen uit zou zien. En toen kwam hij: de kans om een avond in Het Gebouw door te brengen. Ik hoefde alleen maar een paar uur mee te praten over de culturele hoofdstad. Nadat ik de donkere engigheid om Het Gebouw had getrotseerd, kon ik naar binnen. Het eerste dat opviel, was de kou. Gelukkig gaf de organiserende stichting fleecetruien in bruikleen. Verder bleek Het Gebouw verrassend gewoon van binnen. Als je niet beter zou weten, kon het ook een doorsnee buurthuis zijn. En dat vond ik best bijzonder.


Wat heeft MarS over het Gebouw te vertellen?
Lees het in Magazine Nu, pagina 28


april
Een enorm speleding Door: MirS
Vroeger, toen de bosspeeltuin en theehuis Anafora er nog niet waren, verheugde tout Leidsche Rijn zich enorm om hun komst. Zo ook ik. Uit de overlevering had ik begrepen waar dit hoogtepunt van onze buitenwijk zich ongeveer zou vestigen. Dat moest bij die grote toren met rondjes zijn! Steeds als ik daar langs fietste dacht ik: daar komt de beloofde speeltuin dus. Nog even en we kunnen in die toren spelen. Mijn dochter, achterop gezeten, hield het voor een glijbaan. Ik nam het van haar aan, want wie is hier nou de speeltuindeskundige. De bruine speeltoren nam in onze verwachtingen welhaast mythische vormen aan. Een spectaculaire glijbaan, hoog en spannend en met een avontuurlijke klim.
De teleurstelling was groot, toen de speeltuin eindelijk af was. Het bleek een roestig, ontoegankelijk ding waar geen kind zich op kon vermaken. We voelen ons bedot. Gelukkig compenseerde de echte speeltuin dit ongenoegen ruimschoots. Die toren: we nemen hem maar voor lief.




De kunstrubriek Bekijk het! stond alleen in 2012 in NU magazine. Het magazine kun je hier online te lezen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten