Gecontroleerde chaos

Vandaag bezochten wij een licht anarchistische enclave in het zwaar aangeharkte Leidsche Rijn. Stadserf Rood|Noot ging dit weekend open voor publiek met een twee dagen durend programma van kunst, muziek, literatuur en eten en drinken natuurlijk. Hoe het begon weten we niet maar op zondagmiddag was de sfeer in elk geval ontspannen en het mooie weer zorgde voor de rest. Voor de kinderen was het ook spannend met een robot varken, donkere staldeuren met schapen erachter, paarden in de wei en een loslopende hond van behoorlijk formaat die erg lief bleek. De jongste stapte bovendien zonder schroom het podium op toen daar juist Herman Fermin klaarstond om een voordracht te beginnen over zijn familiegeschiedenis in Nederlands Indie.
Het was kortom een leuke middag. Ondanks de wat surrealistisch locatie aan de rand van Leidsche Rijn. Rood|Noot is namenlijk gevestigd aan de voet van de gele brug. Aan deze kant van het kanaal. Temidden van snelwegen, afslagen en andere goed georganiseerde asfaltstroken ligt daar het aangenaam rommelige erf met boederderij, stallen, schuurtjes en weiland. Rood|Noot mag er zijn ding doen. Afgelopen jaren waren er al enkele kunstenaars te gast en in de komende jaren gaat dat verder.
Naarmate het niemandsland langs de A2 verder ingevuld wordt door Leidsche Rijn nieuwbouw zal dit stukje een vreemde eend in de bijt blijven. Hoewel, het is ook wel weer typisch Leidsche Rijn om de vrijheid zo in te kaderen en te begrenzen door stroken asfalt en officiele voorzieningen. Je mag kleuren wat je wilt, maar je moet wel binnen de lijntjes blijven.

wereldrecord

Afgelopen zaterdag openden maar liefst twee wethouders de timepoints op Het Lint in Terwijde. Met dit systeem kunnen lopers, fietsers, skaters en andere sportfreaks met behulp van een chip zien hoe lang ze over een traject doen. Het was een feestelijke middag met een feesttent, wat publiek, zes schaars geklede cheerleaders, twee wethouders dus, een stuk of zes persfotografen daaromheen, muziek, veel gratis eten en drinken, een estafetteloop en een loterij. Reuze gezellig aan de rand van de buitenwijk in een woonwijkje waar nog slechts twee huizen staan, maar de wegen, fietspaden en straatverlichting al compleet zijn. Dit in tegenstelling tot mijn eigen buurt waar eerst heel veel huizen kwamen en pas daarna de infrastructuur.
Tot mijn grote vreugde was ik bij de loterij een van de gelukkige winnaars van een chip. Enthousiast draafde ik enkele dagen later over het Lint voor een testrondje. De lichtkrant registreerde een tijd van 6.48 minuten. Weer thuis logde ik in op de website voor een verdere analyse van deze prestatie. De computer berekende dat ik met een snelheid van 88 km per uur had gelopen. Een toptijd. Je zou kunnen concluderen dat Het Lint een heel snel parcours is, maar waarschijnlijker is dat ik een ander rondje heb gelopen dan de 4km die de computer in gedachten had.