In grote groepen scharrelen ze door de wijk:
de Canadezen. Aanvankelijk nog schattig, twee ouders met schattige jonge
gansjes erachteraan; maar nu die kleintjes groter worden ziet het er al heel
anders uit. Een paar weken geleden koersten ze met een hele groep door een
sloot in de buurt waar ook een paar eenden en waterhoenen met gezin verbleven.
De paniek sloeg toe. Een dapper waterhoentje probeerde haar kroost te
verdedigen en de ganzen weg te jagen. Een eend laveerde tussen de ganzen door en
joeg haar kinderen subiet het riet in. De Canadezen schoven onverstoorbaar
verder.
Vanmorgen zwom ik in het gezelschap van een
troep van twintig inmiddels bijna volgroeide ganzen in de Haarrijnse Plas. Ik
eenzaam ploeterend. En zij dreven met z'n allen klampjes in formatie over het
water. Stel dat die Canadezen zich in dit tempo blijven vermenigvuldigen en
allemaal ook weer twintig jongen krijgen… Dan zwem ik volgend jaar met een
escorte van honderden ganzen heen en weer. Een veilig gevoel.
