Eenieder die via de Douwe Egberts van stad naar buitenwijk of vice versa fietst, brommert, jogt of skate, ziet 'm. De controleruimte van de landtunnel. Het is een bakstenen gebouw dat in de loop der tijden verstrekkend is verfraaid en aangeharkt. Was het eerst slechts een eenzaam mysterieus kolos omringd door onduidelijk gras- en modderland, inmiddels heeft het een trap, een gazon en een mozaiek. Het ziet er keurig en af uit. Werp echter 1 blik naast dit fraaie stukje in cultuur gebrachte brokje land, en je ziet vele hectaren onontgonnen terrein. Moderne woestenij die ontstaat als er ergens nog een project ontwikkeld met worden. En die door het verstrijken van de tijd steeds woester lijkt te worden. We wachten nog op de projecten park op tunnel en Leidsche Rijn Centrum. Dat betekent nog een jarenlange confrontatie met hopen zand, omleidingen, bouwhekken, bulldozers, betonblokken en rotzooi divers. Met in het midden een baken van hoop op vooruitgang: een heel klein stukje Leidsche Rijn Centrum. Of in ieder geval een plaatje ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten