"Het is begonnen met de kijkdoos. Toen ik die moest maken, dacht ik al: dit kan beter. Mijn kastanjes, herfstbladeren en mosjes kwamen niet tot hun recht in die langwerpige schoenendoos. Heel frustrerend vond ik dat als kind. Mijn juf vond het een prachtexemplaar, maar ik bleef ontevreden. In de brugklas vond ik rust dankzij de wiskundelessen. Ik ontdekte de kubus: het was liefde op het eerste gezicht. De gelijkheid van lengte, breedte en hoogte voelden als thuis. Je kunt er alle kanten mee op: tekenen, stapelen, figuurzagen, plakken. Ik denk dat ik in de loop der tijd honderden kubussen heb gemaakt. De mooiste heb ik nu nog. Die staan in een vitrinekast van 1.20 bij 1.20 bij 1.20. Heeft mijn vriend gemaakt. We wonen nu nog in de boerderij van zijn opa, maar we zijn er dood-ongelukkig. Wat een chaos qua vormen! Gelukkig gaat over een paar maanden de eerste paal in de grond van onze droomkubus. De maquette hebben we al jaren naast de vitrinekast staan, klaar om te bouwen. En nu is er dan eindelijk een plek waar die droom werkelijkheid gaat worden. Er komt een heel eiland vol met kubuswoningen! In Leidsche Rijn. Ik ken die streek verder niet, maar ik heb begrepen dat het precies in het midden van het land ligt. Helemaal fantastisch..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten