Afgelopen zondag: stralende zon, schrale wind en een onbedwingbare drang om naar buiten te gaan. Dus winterjassen aan, handschoenen toch ook maar weer, kind achterop en fietsen maar. We blijven dichtbij huis en rijden met onze regenboogvlieger naar de Haarrijnse Plas. Niemand te bekennen. Terwijl ik cynisch om me heen kijk naar de industrie van Lage Weide en A2 die dit recreatiegebied aanhalingstekens geven ('recreatiegebied'), hebben man en dochter de vlieger al in de lucht. En hij gaat hoger en hoger. Mira rent met de regenboog achter zich aan over het strand en roept: "Kijk eens mama, hoe ver de vlieger is!" Ze straalt zo hard dat de wind minder koud lijkt. En ik heb opeens oog voor de bomen en de kerktorens aan de andere kant van de plas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten